Уткомэн

Solita ja spioonid

Solita uskus, et vihkab oma eestkostjat Calverleigh’ hertsogit, sest too j"attis oma kohused pikaks ajaks unarusse. P"arast seda, kui ta leidis end ootamatult lossipeo k"ulalisena, tema arvamus aga muutus. V"aliselt igav hertsog oli tegelikult salateenistuse agent ja p"u"udis avastada viisi, kuidas j~oudis India kontorist P~ohja-L"a"ane rindele saadetud s~ojav"aeinfo m"assajate k"atte. Esiotsa kahtles hertsog Solita hoiatuses, et tema armuke, imekaunis v"urstinna Zenka ja tema oletatav vend v"urst Ivan on venelaste spioonid, kes "uritavad temalt h"abistamise "ahvardusel raha v"alja pressida. Solita riskis eluga, et p"a"asta hertsog h"upnotiseerimisest, ja sai teada, et m~one saladuse ilmsiks tulek v~oib olla kuulist surmavam. Surmaohus viibides kogesid hertsog ja Solita ~onnejoovastust, mis trotsis neid lahutada p"u"udvat maailma.

Есть книги, которые надо только отведать, есть такие, которые лучше всего проглотить, и лишь немногие стоит разжевать и переварить; иначе говоря, одни книги следует прочесть лишь частично, другие — без особого прилежания и лишь немногие — целиком и внимательно.

Маленький мальчик спрашивает: — Папа, а сколько мне лет? — Тебе 5 лет, сынок. — А коту? — 2 года. — А почему тогда у кота есть усы, а у меня нет?